دیوان شعر طنز و خنده

: دیوان شعر طنز و خنده

نيمه شب پريشب گشتم دچار کابوس

ديدم به خواب حافط توی صف اتوبوس

گفتم : سلام حافظ ، گفتا : عليک جانم

گفتم : کجا روی ؟ گفت : والله خود ندانم

گفتم : بگير فالي گفتا : نمانده حالي

گفتم : چگونه ای ؟ گفت : در بند بي خيالي

گفتم : که تازه تازه شعر و غزل چه داری ؟

گفتا : که مي سرايم شعر سپيد باری

گفتم : ز دولت عشق ، گفتا : !!! شد

گفتم : رقيب ، گفتا : کله پا شد

گفتم : کجاست ليلي ؟ مشغول دلربايي؟

گفتا : شده ستاره در فيلم سينمايي

گفتم : بگو ، زخالش ، آن خال آتش افروز ؟

گفتا : عمل نموده ، ديروز يا پريروز

گفتم : بگو ، ز مويش گفتا که مش نموده

گفتم : بگو ، ز يارش گفتا ولش نموده

گفتم : چرا ؟ چگونه ؟ عاقل شده است مجنون ؟

گفتا : شديد گشته معتاد گرد و افيون

گفتم : کجاست جمشيد ؟ جام جهان نمايش ؟

گفتا : خريده قسطي تلويزيون به جايش

گفتم : بگو ، ز ساقي حالا شده چه کاره ؟

گفتا : شدست منشي در دفتر اداره

گفتم : بگو ، ز زاهد آن رهنمای منزل

گفتا : که دست خود را بردار از سر دل

گفتم : ز ساربان گو با کاروان غم ها

گفتا : آژانس دارد با تور دور دنيا

گفتم : بگو ، ز محمل يا از کجاوه يادی

گفتا : پژو ، دوو ، بنز يا گلف نوک مدادی

گفتم : که قاصدک کو آن باد صبح شرقي

گفتا : که جای خود را داده به فاکس برقي

گفتم : بيا ز هدهد جوييم راه چاره

گفتا : به جای هدهد ديش است و ماهواره

گفتم : سلام ما را باد صبا کجا برد ؟

گفتا : به پست داده ، آورد يا نياورد ؟

گفتم : بگو ، ز مشک آهوی دشت زنگي

گفتا : که ادکلن شد در شيشه های رنگي

گفتم : سراغ داری ميخانه ای حسابي ؟

گفتا : آنچه بود ار دم گشته چلوکبابي

گفتم : بيا دوتايي لب تر کنيم پنهان

گفتا : نمي هراسي از چوب پاسبانان ؟

گفتم : شراب نابي تو دست و پا نداری ؟

گفتا : که جاش دارم و افور با نگاری

گفتم : بلند بوده موی تو آن زمان ها

گفتا : به حبس بودم از ته زدند آن ها

گفتم : شما و زندان ؟ حافظ ما رو گرفتي ؟

گفتا : نديده بودم هالو به اين خرفتي 

: شیخ به پاره ای از مریدانش دستور داد

تا برای رسیدن به صبر، چهل روز در بیابان معتکف بشدندی،

مریدان شوریده حال شدندی

و از شیخ پرسیدندی که یا شیخ، راه دیگری هم برای به دست آوردن صبر موجود باشد؟

شیخ فرمود آری یک ساعت استفاده از اینترنت پر سرعت ایران

مریدان همی نعره ای کشیدندی و راه بیابان پیش گرفتندی

گلچینی از ضرب المثلهای چینی

 1-انسان صد سال هم زندگی نمی کند ولی غصه هزار سال را می خورد.

2- اگر نمی خواهی سرت کلاه برود قیمت جنس را از 3 مغازه بپرس.

3- از درون باهوش باش و از بیرون مسخرگی پیشه کن.

4- اشتباه یک لحظه؛ یک عمر اندوه به بار می آورد.

5- انسان عیوب خود را فقط از طریق چشمان افراد دیگر می تواند ببیند.

6- اگر می خواهی مزرعه خوشبختی را توسعه بدهی،خاک قلبت را هموار کن.

7- اگر از تلاش دست بر داری،از زیستن هم دست بر داشته ای.

8- اگر مردی خسیس باشد،پسرش حتما به اسراف خواهد پرداخت.

9- اگر فقیر با ثروتمند معاشرت کند،دیگر شلوار هم نخواهد داشت که به پا کند.

10- آنکه تهمت می زند هزار بار می کشد و قاتل فقط یک بار.

11- از آهسته رفتن مترس،از بی حرکت ایستادن بترس.

12- آدم باهوش دردسر های بزرگ را به درد سرهای کوچک تبدیل می کند و دردسر های کوچک را از بین می برد.

13- اگر چه در کنار جنگل زندگی می کنی ولی قدر چوب را بدان.

14-اگر می خواهید دشمنان شما بر اسرار شما آگاه نشوند رازها را به دوستان خود افشا نکنید

دل نوشته

                                                                       

 

اگه بری دلم برات تنگ میشه

                                  اگه بری زندگی کمرنگ میشه

اگه بری دلم برات میسوزه

                                  اگه بری چشام بهاری میشه

نرو گلم دلم نداره طاقت

                                  اگه بری دلم میشه بیچاره ات

همیشه فکر تو  بودم واسه تو غزل می خوندم

                             شنیدم داری میری به خدا دیونه می شوم

زندگیم سخته و تاریک تو واسم نور امیدی

                        نرو ای مسافرمن تو داری تنهام میزاری

گل پژمرده باغم بی سرو سامان و تنها

                                  باغبانم میروی تو می شوم تنهای تنها

باغ دل مرده گلی همدم ما کی می شود

                             باغبان هم می رود افسرده خاطر می شود

برو آن گوشه دنیا تو مرا یادم کن

                                  تو بگو نرگس مست سوخت منم می سوزم

 

    Only for you my best friend

 

 

 

سرو شکسته

  سرو شکسته                                                                        

                    

      سرو شکسته دلم ماه به خاک نشسته ام

                             بگو دگر نمی شود جدا زمن نگاه تو

     گل بهار عمر من نشته در خیال من

                             برای تو نوشته ام بخوان که دیگر مرده ام

     تو رفتی و دلت شکست نگام به آسمون نشست

                             دست به دعا برده ام به یاد تو نشسته ام

     بر شاخه ای نشسته ام بشکسته بال عاشقم

                             دوخته به تو نگاه من امید آخر دلم

     گمشده ی خیال من برده زمن قرار من

                             مرغ شباهنگ دلم دل مرده بهارمن

     بسته به تو امیدمن خراب یک نگاهتم

                             زنده کن ای گل بهار دل شکسته مرا

    مانده به حال احتضار عاشق بی پناه تو

                             مانده به دشت بی صفا طرد شده ی نگاه تو

  پناه من پناه تو رحمی بکن به حالم

                             که مرده است این دل من منتظر نوازش است

                         

شیطان

شیطان                   تاریخ: 15/08/1389

 

می نویسم این شعرو می کنمش بهونه

                           امروز میخوام بخونم واسه تون یه ترونه

می خونم از آدمای بدجنس این زمونه

                           فکر می کنن که خدا نیست کردن اینو بهونه

فکر می کنن که دنیا بی حساب وکتابه

                           فکر می کنن که شیطون صاحب اون کماله

اونا که با خبرن دلو دادن به شیطون

                           اونا خبر ندارن یه روز میشن پشیمون

آهای شما آدما که دل دادید به شیطون

                           آهای شما آدما مرگ و کردید فراموش

آهای شما آدما شدید مرید شیطون

                           دور شدید از خدا و شدید بنده شیطون

آهای شیطون پرستا شما همه اسیرید

                           عاقبت همه تون بدبختید و سیاهید

آهای شما سیاها آهای شیطون پرستا

                           دل بگیرید ز شیطون بگید شدید پشیمون

میگن خدا بزرگه عاشق بنده هاشه

                           می بخشه بنده ها شو بگید شدید پشیمون

 

زندگی :

زندگی          تاریخ:24/09/1389

 

زندگی  شرابه تلخه واسه اون دلای خسته

                                 واسه اون دلا که مونده سرپل با پای خسته

زندگی یه جور سواله یه سواله بی جوابه

                                زندگی یه جور قماره یه قماره بی حسابه

زندگی امید واهی واسه اون عاشق راهی

                       واسه اون که دل بریده دیگه دنیارو نبینه

میگن این دوره زمونه زندگی محال و سخته

                        چشم دنیا پی اون بود ولی اون ندیده بسته

زندگی شراب تلخه واسه لیلی واسه مجنون

                      واسه اون فرهاد که دادش عشق پاکشو به شیرین

زندگی واسم خیاله یا یه رویای محاله

                               زندگی میگن دروغه این دروغ واسم یه خوابه

آره وقتی که می خوابم وقتی که دل می سپارم

                                میدونی تنها و خسته ام آخه همدمی ندارم

وقت مردن وقت پرگرفتن من

                                 وقت گم شدن تو خاکو وقت دورشدن ز یاده

زندگی خیلی عجیبه زندگی یه جور خیاله

                                                          ما که رفتیم تو بمون زنده و سرخوش

اما یادتو بمونه نشه کوله ی تو خالی

                            نشی حیرون دم مردن اون موقع نشی پشیمون

دو سه چار پنج نفری هم ، که به دوششون گرفتن

                                              منو بردن نکنی یه وقت فراموش